挹 基本解釋
挹 詳細解釋
詳細字義
〈動(dòng)〉
(1) 舀;酌。把液體盛出來(lái) [ladle out]
挹,抒也。從手,邑聲?!?span id="acr8uzei8" class="smcs">《說(shuō)文》
凡以器斟酌于水謂之挹?!?span id="acr8uzei8" class="smcs">《珠叢》
弟子挹水而注之?!?span id="acr8uzei8" class="smcs">《荀子·宥坐》。注:“酌也?!?/span>
維北有斗,不可以挹酒漿?!?span id="acr8uzei8" class="smcs">《詩(shī)·小雅·大東》
法流湛寂,挹之莫測其源?!?span id="acr8uzei8" class="smcs">《西游記》
(2) 又如:挹受(汲取,承受);挹盈(舀取盈滿(mǎn)的液體);挹酌(汲取);挹彼注此(茲)(將彼器的液體傾注于此器);挹盈注虛(取有余以補不足);挹掬(捧取);挹斗揚箕(謂徒有虛名)
(3) 引;牽引 [draw]
左挹浮丘袖,右拍洪崖肩?!?/span>晉· 郭璞《游仙詩(shī)》
接傾城之貌,挹希世之人?!?span id="acr8uzei8" class="smcs">《警世通言》
(4) 又如:挹勝(收取勝景);挹慕(牽念,羨慕)
(5) 謙抑。通“抑” [modestly restrain]。如:挹降(謙抑);挹退(謙恭,退讓)
(6) 同“抑”。抑制住 [restrain]
富有四海,守之以謙,此所謂挹而損之之道也?!?span id="acr8uzei8" class="smcs">《荀子·宥坐》
而久自挹損?!?span id="acr8uzei8" class="smcs">《三國志·諸葛亮傳》
情存損挹?!?span id="acr8uzei8" class="smcs">《后漢書(shū)·光武帝紀下》
詞性變化
〈形〉
(1) 細致的樣子 [detail]。如:挹挹
(2) 抑郁 [melancholic]。如:挹郁(憤懣怨恨);挹懕(抑郁不得志)
挹 國語(yǔ)辭典
舀取。《詩(shī)經(jīng)·小雅·大東》:「維北有斗,不可以挹酒漿?!?/span>
牽引。《文選·郭璞·游仙詩(shī)七首之三》:「左挹浮丘袖,右拍洪崖肩?!?/span>
謙退、退讓。《荀子·宥坐》:「富有四海,守之以謙,此所謂挹而損之之道也?!?/span>
推崇。《北史·卷三八·裴文舉傳》:「父邃,性方嚴,為州里所推挹?!?/span>通「揖」。